Tijdens Beverwijk Uit de Kunst op 17 september presenteerde Pascal Moerland een speciale editie van zijn Filosofiecafé. Centraal stond de vraag ‘Wat maakt jou een Beverwijker?’. Oud stadsdichter Janneke Methorst gaf antwoord met haar gedicht ‘Dit is een Beverwijker’.

Maandelijks organiseert Pascal Moerland een Filosofiecafé in de Grote kerk. Als waard en wijsgeer gaat hij op onderzoek uit en zet hij zijn deelnemers aan het vragen en denken. Beverwijk uit de Kunst bracht Pascal op het idee om een speciale editie aan te bieden. In de Grote kerk ging het café aan de slag met de vraag ‘Wat maakt jou een Beverwijker’. Deze schijnbaar eenvoudige vraag leverde tal van verschillende antwoorden en een nieuwe waaier van vragen op. 

Verslag Pascal Moerland

Volgens de een is je thuisvoelen in Beverwijk voldoende om je een Beverwijker te maken. Maar wat als je in Haarlem woont, maar je ook thuisvoelt in Beverwijk? Kun je thuiszijn op meerdere plekken? Zo ja, dan ben je volgens die redenering een inwoner van meerdere plekken. Moet je ingeschreven staan in het bevolkingsregister als Beverwijker om er eentje te zijn?
Een ander zei dat Beverwijk haar basis om te leven is, en dat ze daarom Beverwijker is, hoewel ze zich niet altijd scherp bewust was van die basis.
"Beverwijk en Heemskerk zijn eigenlijk een geheel, maar er is een grens, die te voelen is als je er geboren bent", zei weer een andere deelnemer. Dat bracht ons ertoe ons af te vragen wat de relevantie van de geboorteplek is. Beverwijk kent namelijk veel mensen die er zijn gaan wonen vanwege werk. Zijn dat geen echte Wijkers?
Ons onderzoek werd op een gegeven moment wat abstracter. Je kunt je verbonden voelen met een plaats omdat je er familiebanden hebt of omdat je familie er historisch gezien gewoond heeft. Dan wordt een plaats deel van je identiteit. Maar maakt dat je ook tot echte inwoner van die plaats? Wat als je er zelf niet woont? Iemands identiteit lijkt ruimer te zijn dan de stad van welke hij zich als een typische inwoner beschouwt.
Nog vraag die opgeworpen werd en waar we niet direct een eenduidig antwoord op vonden, was "Wat als je naar het buitenland verhuist, ben je dan nog steeds Beverwijker?"
We eindigden het café met een vraag over ons eigen einde, namelijk "Waar wil je begraven worden?". Het antwoord dat ieder daarop voor zichzelf kan formuleren herbergt misschien het antwoord op de vraag waarmee we begonnen.'

Oud stadsdichter Janneke Methorst was aanwezig en liet zich door het gesprek en de vragen inspireren tot een gedicht.