Skip to main content

Overige

Podiumcafé Toos

Bij ‘tolerante Toos’ voelt iedereen zich thuis

Tess van den Brink flikte het: een podiumcafé openen in coronatijd

Feestjes! Daar kon je de nu 28-jarige Tess van den Brink altijd voor wakker maken. Hoe vaker, hoe beter. Ze was niet zo’n ‘schooltype’, eerder een stuiterbal met als motto: ‘Lang leve de lol’. En altijd wist ze alles beter. Wie denkt daar niet heel ver mee te komen, heeft het mis. Gruwelijk mis. Sinds een half jaar zwaait zij de scepter over Podiumcafé Toos, gevestigd in de Broedmachine aan de Parallelweg, en vult daarmee een gat in de regionale culturele wereld. Met gek genoeg een beetje hulp van corona.

Ontbijten, lunchen, dineren, vergaderen, dansen, dj’s, bandjes, film- en theatervoorstellingen, trouwen, alles kan bij Toos en niets is te gek. ‘Mits we maar lief zijn voor elkaar’, zegt Tess. Na vijf maanden draaien voelt ze zich als een vis in het water. ‘Vóór de opening in juli heb ik bijna twee weken niet geslapen. Onzekerheid en twijfel hielden me wakker.’ “Wie denk ik wel dat ik ben om in deze bizarre tijden zo’n ambitieus plan te ontvouwen?” zo spookte het maar door haar hoofd. Totdat ze op de openingsdag met een dienblad door de overvolle gezellige zaak liep en dacht: “Dit wil ik elke dag!”

Ondanks de steeds wisselende coronamaatregelen redt de jonge ondernemer - die géén aanspraak kan doen op de overheidsvergoedingen - het nog. Er staan nu al behoorlijk wat spraakmakende middagen en avonden in de annalen en haar team doet het fantastisch. Ook over de samenwerking met de andere leden van de Broedmachine heeft Tess niets dan lof. ‘Zonder hun hulp had ik dit nooit van de grond gekregen. Wat een kanjers, ze hebben me zó gematst!’

Ondernemen in coronatijden

Hoe kom je aan zoveel mazzel? Dat zit zo: ‘Na mijn mbo-studie Eventmanagement dacht ik op m’n negentiende leuk het bedrijfsleven in te gaan. Viel dat even tegen, iedere organisatie vroeg minstens een hbo-opleiding. Omdat ik niet zo’n studiebol was, heb ik een poos in de horeca gewerkt. Een voor mij vertrouwde wereld, want als peuter feestte ik al mee in strandpaviljoen de Instuif dat destijds door mijn ouders werd gerund. Na een jaar in een chic visrestaurant op Aruba te hebben gewerkt, raakte ik betrokken bij het Young Art festival waar ik de vrijwilligersorganisatie op me nam en talloze nieuwe vrienden ontmoette. Veel van die mensen studeerden en vestigden zich als kunstondernemer in de Broedmachine. Dat werkte inspirerend en ik besloot alsnog de Hotelschool te gaan doen. Nu was leren opeens wel leuk! Na m’n afstuderen deed ik als freelancer een paar mooie klussen voor onder andere de Gay Pride en de ADAM Toren, maar toen sloeg corona toe en droogde de opdrachtenstroom op...’

Doorzetten, juist nu

‘Ik heb altijd al een restaurant in de Broedmachine gezien, en uiteindelijk heb ik het bestuur gevraagd of ik mocht uitzoeken of dat iets voor mij zou kunnen zijn. Ik had tenslotte toch niets om handen. Na een paar maanden puzzelen zag het bedrijfsplan er op papier prima uit, maar ja, die pandemie. Totdat ontwerper Roy Wormsbecher, die een atelier in de Broedmachine huurt, tegen me zei: “Je moet doorzetten. Juist nu. Omdat we allemaal zonder of met weinig werk zitten vanwege corona, hebben we alle tijd om je te helpen bouwen.” Tess greep deze kans met beide handen aan en sloeg zich vervolgens door alle ambtelijke en bouwtechnische hindernissen heen. Met een fantastisch resultaat. Die stuwende kracht van het collectief blijft vruchtbaar; iedereen speelt elkaar werk toe en gezamenlijk worden de leukste plannen bedacht én uitgevoerd. ‘Gewoon alles met iedereen delen, dan kom je er altijd uit’, zegt Tess.

Wat een wijsheid. En wat een warm bad.

Kom in contact met deze cultuurmaker


Podiumcafé Toos

  • Parallelweg 7, 1948 NK Beverwijk
  • 0251-794562
  • Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
  • http://podiumcafetoos.nl
Achergrond Illustraties: Maud van Gool