Het Ampzing Genootschap spreekt ......
...... schrijft, illustreert, exposeert en zingt graag in onze moerstaal. Met een buitengewoon goede reden: het is dus, puur toevallig, onze moerstaal. We hebben geen enkel bezwaar tegen andere talen; sterker nog, wij juichen het toe dat men in Liechtenstein Liechtensteiner Düütsc spreekt. Dat klinkt afschuwelijk, maar het is hun taal! Daar hebben wij geen last van.
Engels: dat klinkt dan weer wel goed. Vooral in Engeland. Maar wij ergeren ons aan het buitensporig gebruik van met name het overbodige Engelse leenwoord. Niks mis met computer, baby, folder of printer. Beter goed geleend dan slecht vertaald. Maar een badmeester Aqua and Leisure Host noemen? Opzouten. Wegwezen. Mond spoelen. Bah, gatsie, potjandriekwartjes, kutjandorie zelfs.
Het Genootschap bestaat dus niet uit taalpuristen, maar uit liefhebbers van de Nederlandse taal. Daar spelen we mee en kwelen we in. En delen die passie in boekpublicaties (veelal bekroond), geluidsdragers, illustraties (o.a. in kranten en schoolboeken), genootschapsavonden, exposities, optredens in Nederland en Vlaanderen, filmpjes en maak deze rij zelf af. En wat die mannen te paard ermee te maken hebben? Eigenlijk amper 1 moer.
Samuel Ampzing (1590-1632)
Samuel Ampzing was een Haarlemse dominee, schrijver, dichter, historicus. Zijn belangrijkste boek is: Beschryvinghe ende Lof der Stad Haerlem. Ampzing ergerde zich groen en geel aan het gebruik van Latijnse en Franse leenwoorden in de Nederlandse taal. Sinds 1998 is Ampzing terug in Haarlem om op lichtzinnige wijze te strijden tegen het onnodig Engels.
Meer weten over Samuel Ampzing? Klik HIER
Vereeuwigd
In 1628 werd Ampzing geportretteerd door Frans Hals. Gebaseerd op dit portret vervaardigde Ampzinger Eric J. Coolen in 2006 een bronzen borstbeeld van Ampzing. Het beeld staat op de Oude Groenmarkt te Haarlem.
