Isa van Klaveren schrijft en werkt als medewerker marketing en communicatie bij Poppodium Victorie in Alkmaar. Ze schrijft soms voor het schrijverscollectief de Verhalendames, is betrokken bij Young Art Festival en doet verschillende schrijfklussen binnen de culturele sector, waar ze zich het meest thuis voelt.
Isa schreef al een tijd gedichten toen ze in 2019 de stadsdichterverkiezing van Beverwijk won. Het was de eerste keer dat haar werk zo zichtbaar was. Toch voelde ze zich pas schrijver toen haar stadsdichterschap erop zat. “Ik had willen zeggen dat ik me schrijver voelde op het moment dat ik won, maar dat heeft een heel jaar geduurd. Pas toen ik het niet meer was, was ik zelfverzekerder en kon ik beter benoemen wat ik wilde met het schrijven. Zo weet ik nu bijvoorbeeld waarom ik niet rijm.”
De weg naar het schrijverschap begon voor Isa met dans, musical en meedoen aan Young Art. Na de middelbare schoolde volgde een auditie voor de toneelschool waar ze niet werd aangenomen. Een tussenjaar en een mooie reis naar Indonesië later, schreef ze zich in voor Engelse taal en literatuur. Een studie die zoveel meer bleek te bevatten dan ze in eerste instantie had gedacht. Het wakkerde haar bestaande interesse in taal weer aan.
Hoewel Isa veel verschillende dingen aanpakt, en soms uitstapjes maakt naar proza of korte verhalen, schrijft ze het liefst poëzie. Voor haar is dat een soort communicatie met zichzelf, waar ze de meeste vrijheid ervaart. “Ik kan niet aan een bureau gaan zitten en dat er dan drie uur later een gedicht op papier staat. Ze komen op willekeurige momenten op me af. Een zin, of een woord. Dan kan ik het niet laten om daar iets mee te doen.”
Op de vraag wat ze nog zou willen bereiken, benoemt ze dat ze graag nog eens iets zou schrijven wat voor haarzelf goed genoeg is, en dat ze nog meer durft te staan voor wat ze
doet en maakt:
“Als mensen zeggen ‘ik snap poëzie niet’, dan zeg ik altijd dat je niet hetzelfde beeld voor ogen hoeft te hebben als de schrijver. Je eigen interpretatie is goed genoeg. En als ik dat voor de lezer vind, waarom dan niet voor de schrijver, voor mezelf? Daar valt nog wel wat te winnen.”
