Mark Welagen is fotograaf en grafisch kunstenaar. Zijn werk begint vaak met een foto, analoog gemaakt, die hij tijdens het ontwikkelen en afdrukken bewerkt. De experimenten met belichting, kleur en inkt geven een onmiskenbare eigen signatuur aan zijn beelden. ‘Een kennis die lange tijd in het buitenland woonde, kwam in Timboektoe bij de Noordpier en zag een foto hangen. Ze wist direct: dat is er een van Mark. Een docent van de Fotoacademie had precies dezelfde ervaring. Ook hij zat daar laatst aan de koffie, keek op en herkende de stijl meteen.’
De Fotoacademie in Amsterdam. Mark studeerde er af in 2014. Het was een intensieve en veeleisende opleiding, zeker naast een baan. ‘Tussen het tweede en derde jaar heb ik een pauze ingelast om tijd te hebben voor mijn gezin.’ In diezelfde periode was Mark Stadsfotograaf van Beverwijk. De serie portretten die hij toen maakte, is al enige tijd te zien in de gangen van het lokale treinstation.
Niet alleen als stadsfotograaf, ook in zijn vrije werk haalt Mark inspiratie uit de nabije omgeving. Fietstochten door de duinen, het bos, de surfers aan het strand: onderwerpen die hij ook vastlegde voordat hij aan zijn opleiding begon. Wat de academie hem bracht, was een verdieping van analoog werken en ook de kennismaking met grafische technieken als etsen en zeefdrukken die nu zoveel eigenheid aan zijn beelden geven. ‘Ik zoek graag het ambacht op en ook het experiment. Je weet nooit wat het eindresultaat wordt, maar je weet wel: ik ga er iets moois van maken.’
Voor zijn werk als kostendeskundige geldt het tegenovergestelde . ‘Daar draait alles om de precisie, om weten wat de uitkomst is, het uitsluiten van toevalligheden. In mijn kunst niet. Maar het is meer dan toeval. Het woord dat erbij past, is ‘serendipiteit’ - het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders.
Op zoek naar iets heel anders kwam Mark terecht bij Studio O. ‘Bij een antiquair in de buurt van Arnhem kocht ik, online, voor een verrassend laag bedrag een oude drukpers. Toen ik het ding kwam ophalen, bleek het veel groter dan ik had verwacht. Met veel moeite kreeg ik het in mijn auto, maar ik wist: hier kan ik niet mee thuiskomen. Ik kende iemand bij Studio O die veel linosnedes maakte, dus heb ik hen opgebeld om de pers voor algemeen gebruik aan te bieden. De beslissing duurde even, dus ik heb nog drie weken met het apparaat in de auto rondgereden, maar sindsdien heeft hij een vaste plek. Inmiddels huur ik een kleine doka bij Studio O, maar ik kan ook thuis aan mijn foto’s en grafiek werken. De laatste tijd ben ik veel met collagetechnieken bezig en ik heb ook ideeën om weer meer te gaan zeefdrukken. Daarnaast ligt er nog een boek-in-wording op de plank dat ik via voordekunst.nl hoop te realiseren. Het lijken hele verschillende projecten en technieken, maar eigenlijk past alles heel goed bij elkaar. Ik blijf altijd experimenteren. Ik ben nog lang niet klaar.’
