Écht kijken
Mattijs begint zijn rondleidingen steevast met de vraag: Wat zie je?! Ongeacht het gezelschap. Van mensen die een feestje te vieren hebben, jubilerende bedrijven, tot schoolklassen vol stuiterende kinderen. Mattijs: ‘Reken maar dat daar veel uitkomt, iedereen kijkt intens. Dat doe je anders bijna nooit. Wanneer kijk je nou écht?! Pas als ze dat verteld hebben, haak ik daar op in en vertel ik het nodige over de beelden.’ Bert: ‘Gemeenteraadsleden vroegen laatst: waarom plaatsen jullie geen infobordjes bij de beelden? Dat doen we bewust niet. Dat zet de boel meteen vast. Ga eerst zelf kijken. En ontdekken.’
En wie meer informatie over de beelden verlangt, kan het hele jaar door een van de vele rondleidingen volgen. De invalshoeken variëren van taal tot duinflora, van toneel tot dans. Bert: ‘Lekker gevarieerd, want we willen zo veel mogelijk mensen trekken. De hele wereld mag hier op bezoek komen. Graag zelfs. Maar dankzij deze locatie in de IJmond - ver van randstedelijke trends – ontvangen we hier een publiek dat niet snel een museum induikt of een tentoonstelling bezoekt. Kunst bevindt zich meestal achter gesloten deuren. Behalve hier. Een Zee van Staal is een open beeldenpark waar je altijd in mag, doorheen fietst, je hond uitlaat. Zonder entree, zonder beperkingen, dag en nacht. Waar vind je zoiets?!’
Als we tussen de felle buien door nog even het beeldenpark induiken, knalt de zon onverwachts een paar minuten op het blauwe Playing Waves. ‘Zie je wel, dit bedoel ik nou’, grijnst Mattijs tevreden, ‘kom! Erheen!’
En hoe het afliep met dat beeld van die Vlamingen Egon Van Herreweghe en Thomas Min? Kom dat zelf binnenkort uitzoeken in Een Zee van Staal.